Z Prymy dnia dzisiejszego.

 A Pan  niech prostuje serca i ciała nasze w miłości bożej i w cierpliwości Chrystusowej

           2 Tes 3.5

wezwania

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

Rozmyślanie

1. Dusza poświęcona Najświętszemu Sercu i wynagradzająca Mu, powinna odczuwać potrzebę kształtowania swego życia na Życiu Pana Jezusa. Jak będziesz mógł prawdziwie nazwać się poświęconym Najświętszemu Sercu i Jego Duszą wynagradzającą, jeśli zachowujesz w swoim sercu uczucia, pragnienia, upodobania Mu przeciwne?

Jasne jest, że aby kształtować swoje serce według Serca Chrystusa Pana, nie możesz ograniczyć się do pozbycia się tego lub owego błędu, do nabycia tej czy innej cnoty, ale powinieneś się starać poprawić całe swoje życie.

A jednak Boski Mistrz, ukazawszy nam Swoje Serce, wymienił szczególnie dwie cnoty: cichość i pokorę: „Uczcie się ode Mnie, żem jest cichy i pokornego Serca” (Mt 11, 29). I nie bez powodu; istotnie, kiedy wyrzucisz ze serca swego wszystkie poruszenia, wybiegi miłości własnej i pychy, pozbędziesz się tym samym wszystkich innych błędów. Gdy zaś zdobędziesz głęboką pokorę, posiądziesz jednocześnie wszystkie inne cnoty. Rozważ więc tę wielką Naukę Serca Pana Jezusa.

Przede wszystkim Pan Jezus mówi o cichości. Cichość jest cnotą, która uzdalnia człowieka do panowania nad tym, co ogólnie nazywa się gniewem, złością. Cnota ta daje nam możność poskromienia i opanowania wszystkich zbyt gwałtownych poruszeń, wskutek których niekiedy wychodzisz z właściwych granic i tracisz głowę… A ponieważ busolę duszy, która chce oddać się służbie Bożej, stanowi Sam Pan Bóg i Serce Pana Jezusa, ulegniesz w końcu miłości własnej i swoim namiętnościom, jeśli choćby tylko na chwilę tracisz z oczu Pana i oddalasz się od Niego. Cichość natomiast czyni cię panem samego siebie, zdolnym do opanowania wszelkiego rodzaju rozdrażnienia. Jeżeli się zbadasz uważnie, przyznasz, że podrażnienie pochodzi prawie zawsze z obrażonej miłości własnej, z gniewliwej władzy pożądawczej, poruszonej przez coś, co ci zraniło twoje ja. Widzisz więc, że cichość jest cnotą ściśle związaną z pokorą. 

źródło salveregina.pl

Maryja

 Naśladować tą która urodziła Pana w jej pokorze, czystości, posłuszeństwie, wierze, naśladować znaczy brać z niej przykład a przynajmniej się starać tak po ludzku. Traktować Maryję jak wzór we wszystkim to nie jest łatwe ale próbować warto.

Harmonia

 Harmonia to jest miłość pomiędzy niebem a ziemią jest najważniejsza musimy do niej dążyć po przez uzdrowienie naszych relacji i nawyków. Jezus jest drogą dzięki której można tą harmonię osiągnąć nie jako ułatwia jej zdobycie  bo także dla innych ludów innej wiary jest ona do zdobycia ale ciężej.

Jezu odpocznij we mnie

 Jezu odpocznij we mneie

w sercu mym znajdź kącik 

taki jakbyś chciał ukształtuj

moje serce na podobieństwo

twojego serca

Akty strzeliste.

 Marko Miłośerdzia módl się za nami

Jezu synu ojca zmiłuj się nade mną grzesznym.

Boże mój kocham cię. - akty miłości

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

serce Jezusa

Dlatego przebito Bok Chrystusowy, aby nam otworzyć wejście; dlatego jest zranionym, abyśmy mogli zobaczyć przez ranę widzialną, ranę niewidzialną, jaką Mu zadała Miłość. Żeby tę Miłość nam pokazać, dozwolił Pan Jezus, aby Ciało Jego Święte, a nawet samo Serce włócznią przebito. Któż więc Serca tego zranionego dla nas, nie ukocha? któż tak nas miłującego nawzajem nie umiłuje?

 Sw Bernard

Cnoty

 Miłość jest królową cnót a Pokora księżniczką w cnotach są jeszcze nadzieja i wiara każda siebie uzupełnia wzajemnie. Miłość i chęć jej odczucia przynagla do rozmowy z ukochanym wiara daje siłę i nawet gdy obok nas cieleśnie go nie ma to wierzymy że nic mu nie jest np. i z nadzieją czekamy na powrót do domu albo nasz albo ukochanego.

Z innej strony będąc mniszką najważniejsza oprócz wiary  miłości i nadziei jest pokora z posłuszeństwem ale jak ja sobie myślę posłuszeństwo ma być godne znaczy nie robimy nic co w pewnym sensie jest wbrew nas ale nie naturze bo natura jest zmienna naczy się można człowieka ukształtować inaczej niż ukształtowany był wcześniej, natura to w pewnym sensie fałszywe ego którego trzeba się pozbyć i iść dalej na ścieżce rozwoju duchowego.

Nawrócenie

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Panie, stworzyłeś mnie dla siebie, spraw, abym ze wszystkich sił moich dążył do Ciebie, mego ostatecznego celu.

Rozważanie.

1. Dzisiaj, w Lekcji Mszy Świętej na poniedziałek pierwszego tygodnia Wielkiego Postu (Ez 34, 11-16), czytamy: ,,To mówi Pan Bóg: Nawiedzę owce moje i wybawię je ze wszystkich miejsc, do których były rozproszone w dzień obłoku i chmury… i przywiodę je do ziemi ich, i będę je pasł po górach izraelskich… na pastwiskach obfitszych paść je będę”. Oto program tego, czego Pan chce dokonać w tym świętym czasie postnym dla naszych dusz, by przywieść je do życia w większej doskonałości i ściślejszej zażyłości z sobą. Podaje nam rękę, by nas nie tylko wyrwać z niebezpieczeństw, lecz także, by pomóc nam wstępować na te wzniosłe wyżyny, gdzie On Sam będzie nas karmił.

Punkt wyjścia zależy od ciebie, On umożliwi ci spełnienie tego Planu Bożego, a jest nim nowe nawrócenie: masz zebrać swoje siły, pragnienia i uczucia, które tak łatwo się rozpraszają i zatrzymują na płaszczyźnie ludzkiej, zebrać je w jedną wiązankę i zwrócić je wszystkie do Pana Boga, twego jedynego i ostatecznego celu. W tym znaczeniu twoje nawrócenie wielkopostne ma polegać na wielkodusznym postanowieniu, by zdążać zdecydowanie drogą doskonałości. Innymi słowy: należy odnowić postanowienie zdążania do świętości. Pragnienie świętości jest osią życia duchowego. Im to pragnienie będzie w tobie gorętsze i prawdziwsze, tym więcej pobudzi cię do całkowitego oddania. Staraj się w tym pierwszym tygodniu W. Postu obudzić w sobie i wzmocnić postanowienie świętości. Jeśli twoje wysiłki w przeszłości poszły na marne lub nie osiągnęły w pełni celu, nie możesz się dlatego zniechęcać. Nunc coepi — zacząłem teraz, owszem, zaczynam teraz — powtarzaj pokornie, a wspomnienie niepowodzeń twoich niech cię pobudzi do złożenia swojej ufności jedynie w Panu Bogu.

2. Św. Tomasz poucza, że ,,celowi nie należy zakreślać miary” (II a II ae, qu. 184, a. 3). Świętość jest celem życia duchowego, dlatego nie możesz sobie jej miary ograniczać ani pomniejszać, ale musisz w całej pełni do niej dążyć. Ta pełnia mówi ci o ścisłym zjednoczeniu z Panem Bogiem, o całkowitej zgodności z Jego Boską Wolą, aby ona stała się jedynym motorem wszystkich twoich czynności; ta pełnia mówi ci o całkowitym opanowaniu przez Łaskę, albowiem kiedy dusza oczyszcza się w zupełności ze wszystkiego, co sprzeciwia się Woli Bożej, udziela jej wtedy Pan Bóg Swego bytu nadprzyrodzonego w takiej mierze, iż się wydaje Samym Bogiem i posiada to, co On sam” (J. K.: Dr. II, 5, 7). Świętość jest pełnią miłości i Łaski, jest przekształceniem w Pana Boga przez miłość, jest przebóstwieniem przez Łaskę.

A jaki stopień miłości i Łaski masz osiągnąć? To zależy głównie od Zamiarów Bożych względem twojej duszy, a następnie od twojej współpracy. Teraz, z twojej strony, tajemnica dojścia do celu leży w tym, byś się nigdy nie zatrzymywał, przede wszystkim dlatego, że choćbyś nie wiem jak wzrastał w miłości, nie będziesz mógł nigdy ukochać Pana Boga tyle, ile jest godnym miłości, a nadto dlatego, że nie wiesz do jakiego stopnia świętości On cię wzywa. Zresztą Pan Bóg nie pozwala prześcigać się we wspaniałomyślności i im więcej Mu się oddasz, ćwicząc się w serdecznej miłości, tym bardziej On ci się odda przez Łaskę.

Miarą miłości jest miłować ,,bez miary”, lecz jeśli nie możesz zakreślać granic miłości, nie możesz również naznaczyć miary w nawróceniu. ,,Mówi Pan: nawróćcie się do mnie ze wszystkiego serca” (Joel 2, 12): oto nieodzowny warunek, by miłować Pana Boga z całego serca. Rzadko takie całkowite nawrócenie dokonuje się w jednej chwili przez szczególniejsze działanie Łaski. Na ogół osiąga się je przez długie i powolne nawrócenie. I chociaż w nawróceniu, jak i w całym dziele uświęcenia, początek pochodzi zawsze od Pana Boga, Który cię uprzedza Łaską Swoją, trzeba jednak twojej współpracy, dlatego każdego dnia musisz przykładać się z nowym zapałem, by ,,nawrócić się do Pana Boga z całego serca”. Taki ma być twój program wielkopostny.

Rozmowa.

,,O Panie duszy mojej, jedyne Dobro moje! Czemu nie spodobało Ci się tak zrządzić, by dusza, skoro zdobędzie się na postanowienie miłowania Ciebie, ogołacając się ze wszystkiego dla lepszego napełnienia się Miłością Twoją, od razu zdołała wznieść się do doskonałej miłości i cieszyć się jej posiadaniem? Źle mówię: raczej powinnam powiedzieć i żalić się: dlaczego sama nie chcę? Bo moja jedynie to wina, jeśli nie dochodzę od razu do tak wysokiej godności!… Gdybym osiągnęła posiadanie tej prawdziwej miłości, osiągnęłabym zarazem wszystkie dobra. Lecz ja, o Panie, jestem tak skąpa i powolna w oddaniu się Tobie, więc też nie dostaje mi należnego przysposobienia do osiągnięcia go. Jeśli mi tego skarbu użyczasz, nie od razu i nie całkowicie, to dlatego, o Panie, że ja nie zdobywam się na oddanie się Tobie od razu i całkowicie.

,,O Boże mój, daj mi wielką Łaskę, męstwo i skuteczne postanowienie dążenia ze wszystkich sił do osiągnięcia tego dobra. Jeśli wytrwam, Ty, który nie odmawiasz nikomu pomocy, stopniowo coraz większej będziesz dodawał mi odwagi, aż w końcu odniosę zwycięstwo. Tak, o Panie, potrzebuję odwagi, albowiem szatan usiłuje sprowadzić mnie z tej drogi przez niezliczone trudności” (T. J.: 2. 11, 1-4).

Udziel mi, o Panie Jezu, przez nieskończone Zasługi Twojej Męki, abym nawrócił się do Ciebie z całego serca. Nie dozwól, abym upadał na duchu z powodu stale odradzających się moich egoistycznych dążności, z powodu nieustannej walki, którą mi trzeba z nimi staczać. Daj mi zrozumieć, że jeśli chcę nawrócić się całkowicie do Ciebie, nie mogę nigdy zawierać pokoju z moimi słabościami, wadami, egoizmem, miłością własną. Daj mi zrozumieć, że wszystko muszę poświęcić Twojej Miłości, a kiedy wszystko poświęcę, powinienem jeszcze powiedzieć: jestem sługą nieużytecznym, o Panie, bo wszystko jest niczym w porównaniu z Miłością, na jaką Ty zasługujesz, o nieskończenie godny Miłości. Amen. 

 O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960 r.

źródło salveregina.pl

 

Trzymaj mnie za rękę Matko

Trzymaj mnie za rękę Matko,

prowadź mnie Maryjo

z tobą będę miała więcej siły,

w walce ze złem 

dzięki tobie odkryje,

pierwotne piękno mojej duszy

z tobą mój świat stanie się piękniejszy,

dzięki Bogu do którego prowadzisz.